‘Ik moest afscheid nemen van mijn mooiste baan ooit’

Kun je iets vertellen over jouw situatie vóór het traject?

Ik werkte in een ziekenhuis als gespecialiseerd verpleegkundige toen ik in de ziektewet terecht kwam. Reïntegreren in mijn eigen functie ging helaas niet. Het was een baan in de acute zorg met super onvoorspelbare werkuren en dat lukte me niet meer met mijn klachten. Héél erg helaas want het was mijn mooiste baan ooit.

Ik moest dus op zoek naar ander werk en heb een jaar lang heel hard gevochten voor een nieuwe baan. Om weer aan de slag te kunnen, was ik zelfs bereid om een flinke stap terug te doen in mijn salaris en opleidingsniveau. Een paar keer dacht ik een baan gevonden te hebben maar tot mijn grote frustratie waren deze banen volgens de wettelijke re-integratieregels niet passend. Mijn werkgever heeft toen Enroute ingeschakeld om me te ondersteunen bij het vinden van werk dat wél aan de regels voldeed. 

Wat heeft het traject bij Enroute jou gebracht? Hoe kijk je erop terug?

Maaike voelde voor mij meteen als iemand die er voor míj stond. Niet voor mijn oude werkgever of voor een nieuwe werkgever maar echt voor mij. Dat had ik op dat moment heel erg nodig: iemand die mij niet liet vallen. Het voelde in die tijd alsof ik zwom in een zwembad waarvan ik de ladder niet kon vinden. Maaike wierp me een boei toe.

Ik ging de Enroute-cursus ‘Wie ben ik’ doen. Daarin stond de vraag centraal: Wat kan ik nog meer? Wat kan ik met mijn diploma’s en ervaring allemaal doen? Ik had 20 jaar aan het bed gestaan maar door de cursus zag ik dat ik veel meer kon. Banen waaraan ik zelf niet had gedacht. Met Maaike maakte ik een lijst van banen die ik zou kunnen doen. We sparden over hoe ik mijn sollicitatiepoel kon uitbreiden. Mijn horizon werd breder. Zij hield ook contact met de Arbodienst, wat mij erg ontlastte.

Toen vond ik via een vriendin een leuke vacature die helemaal voldeed. Daar wilden ze me gelijk hebben. Met Maaike heb ik een stappenplan gemaakt voor een werkervaringsplek, die over kan gaan naar detachering en waarna ik kan worden overgenomen. 

Waar sta je nu?

Nu zit ik in de detacheringsfase en ik vind het superleuk hier. Ik krijg veel taken en alles lukt prima. Er is weer ritme en ik heb goede hoop dat ik mag blijven. Door de regelmatige uren en de mogelijkheid om hibride te werken kan ik, op een dag met klachten, nog steeds mijn werk doen. Met deze baan kan ik mijn beroep als verpleegkundige blijven uitoefenen en mijn BIG-registratie behouden.